Morgan Stanley: Πόσο κινδυνεύουν οι τράπεζες από τα αυξημένα spreads
Τι έχουν δείξει προηγούμενες κρίσεις χρέους για την αλληλεξάρτηση κρατών και τραπεζών, μέσω των ομολόγων στα χαρτοφυλάκια. Ο φόβος για ντόμινο και το συστημικό ρίσκο. Τα νέα εργαλεία της ΕΚΤ, οι αδύναμοι κρίκοι και η εκδίκηση της Ιστορίας.
Οι πρόσφατες κινήσεις της αγοράς γύρω από το ιταλικό κρατικό spread ήταν απότομες και το βασικό ερώτημα είναι πώς τοποθετούμαστε έναντι των μακροοικονομικών θεμελιωδών μεγεθών, ειδικά μετά την ανακοίνωση του εργαλείου κατακερματισμού από την ΕΚΤ, εξηγεί η Morgan Stanley στην ευρωπαϊκή στρατηγική.
«Το εύρος των πιθανών αποτελεσμάτων για τα "μακροοικονομικά θεμελιώδη" spreads είναι ευρύ. Ενώ στο βασικό μας σενάριο βλέπουμε ότι ο λόγος χρέους/ΑΕΠ εξακολουθεί να μειώνεται μεσοπρόθεσμα, υπογραμμίζουμε τους μακροπρόθεσμους κινδύνους που απορρέουν από ένα περιβάλλον μόνιμων υψηλότερων αποδόσεων. Δεδομένων των πιθανών επιλογών σχεδιασμού της ΕΚΤ, με τo εργαλείο να λειτουργεί ως στήριγμα, θεωρούμε ότι τα περιφερειακά spreads είναι απίθανο να περιοριστούν στα σημερινά επίπεδα», εξηγεί η MS.
Χρησιμοποιώντας την Ιταλία ως βάση για τους υπολογισμούς της, η Morgan Stanley εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο δείκτης του χρέους θα συνεχίσει να μειώνεται σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, παρά την αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων. Ωστόσο, οι αναλυτές τονίζουν ότι ένα περιβάλλον μόνιμα υψηλότερων αποδόσεων ενέχει μακροπρόθεσμους κινδύνους.
«Μία αύξηση στις αποδόσεις δεν μεταφράζεται κατ' ανάγκη σε υψηλότερες δαπάνες για τόκους, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, καθώς αυτή είναι μία μεταβλητή που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη μέση σταθμισμένη ωρίμανση και τη δομή του υπάρχοντος στοκ του χρέους», εξηγούν οι αναλυτές.
Οι επιπτώσεις για τις ευρωπαϊκές τράπεζες
Όμως, όπως φάνηκε και κατά την προηγούμενη κρίση χρέους, η χρηματοοικονομική κατάσταση των τραπεζών και των κρατών είναι αλληλένδετες, καθώς οι περισσότερες τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους κρατικά ομόλογα της χώρας τους, με αποτέλεσμα να υπάρχει ο κίνδυνος της μεταφοράς κινδύνου από τα κράτη στις τράπεζες και πάλι πίσω, δημιουργώντας φαύλο κύκλο.
Κατά τη διάρκεια κρίσεων, όταν ο κρατικός κίνδυνος αυξάνεται, αυξάνεται και αυτός των τραπεζών, δημιουργώντας τελικά το συστημικό ρίσκο. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ο τραπεζικός τομέας απορρόφησε κάποια από τα νέα ομόλογα που εξέδωσαν οι κυβερνήσεις για να χρηματοδοτήσουν τα μέτρα στήριξης. Επομένως, η μεγάλη έκθεση των τραπεζών σε κρατικά ομόλογα μπορεί να φέρει στην επιφάνεια παλιούς κινδύνους, εξηγεί η Morgan Stanley.
Οι ανησυχίες πάντως για τον κατακερματισμό είναι υπερβολικές, δεδομένης της βελτιωμένης δημοσιονομικής κατάστασης της Ιταλίας και έναν κόσμο όπου οι αποδόσεις συνεχίζουν να αυξάνονται αλλά τα spreads στενεύουν εν μέσω αυξανόμενης εμπιστοσύνης στα εργαλεία της ΕΚΤ, καταλήγει η αμερικανική τράπεζα.